ŚWIAT (W) POLSKIEJ DRAMATURGII NAJNOWSZEJ
9,45 zł
Brutto
Różnorodność tematyki poruszonej przez badaczy, a także wielość uruchomionych przez nich kontekstów interpretacyjnych przywracają prestiż tej nieco zaniedbanej przez współczesną humanistykę formie literackiej, jaką jest dramat, a twórcom tekstów dramatycznych – pisarski autorytet.
Jacek Kopciński
Jacek Kopciński
Polityka bezpieczeństwa
jest zgodna: z Rozporządzeniami Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r., nr 524/2013 z dnia 21 maja 2013 r., z Ustawą z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta i Kodeksem cywilnym.
Zasady dostawy
Koszt wysyłki od 12,90. Przy zakupie za co najmniej 130 zł wysyłka gratis. Możliwy odbiór osobisty
Zasady zwrotu
Jeśli zamówione egzemplarze są uszkodzone lub wadliwe, Klient ma prawo do zwrotu towaru na nasz koszt. Towar bez wad Klient ma prawo zwrócić na swój koszt w terminie do 28 dni od dnia zakupu, pod warunkiem, że o swoim zamiarze poinformuje w ciągu 14 dni.
Cz. I: "W lekturze i na scenie"
Cz. II: "W radiu"
Z prac "Ośrodka Badań nad Polskim Dramatem Współczesnym"
Miejsce wydania: Warszawa
Rok wydania: 2016
Oprawa: miękka
Liczba stron: 170 (I) + 134 (II)
ISBN: 978-83-64703-64-5
Od redaktora
Dramat współczesny, po latach spychania go do narożnika teatralnej publicystyki, na powrót zaczyna być traktowany jako wyrafinowane narzędzie poznania rzeczywistości w jej wielu różnych wymiarach. Coraz wyraźniej dostrzegamy, że świat uchwycony przez współczesnych dramatopisarzy w formie zdialogizowanego „tu i teraz” działających postaci to dynamiczna rzeczywistość ludzkiego życia rozumianego szeroko – jako doświadczenie własnego bytu, obecności i świadomości innych ludzi, związków rodzinnych i międzyludzkich, systemów wartości, mechanizmów społecznych, miejsca i czasu, historii i pamięci, wiary, marzenia i wyobraźni, Boga i nicości, sensu i absurdu ludzkiego istnienia. Pytanie o świat i możliwości jego poznania implikuje problem języka i podmiotu, który w najnowszej dramaturgii usytuowany jest często ponad głowami bohaterów, pozostając w skomplikowanej relacji z odbiorcą dzieła. Aby rozpoznać różnorodne cechy wizerunku rzeczywistości zapisanego w nowym dramacie, trzeba tę relację uchwycić i opisać, do czego świetnie nadają się kategorie stworzone nie tylko przez nowoczesną (i ponowoczesną) teatrologię, ale także przez poetykę w jej różnych odmianach. W dramatach wciąż mamy przecież do czynienia z dziełem tekstowym: z wpisaną weń wizją świata, z językowym wyrazem myśli – oryginalnie zestrojonym z konwencjami realizacyjnymi i możliwościami mediów, w których uruchamiany jest tekst. Diagnozie tej służą literackie i artystyczne konteksty, a wspomagają ją idee współczesnych filozofów, antropologów i socjologów kultury.
Tak liczne narzędzia i rozległe horyzonty myślowe w odczytywaniu najnowszej polskiej dramaturgii teatralnej i radiowej zaproponowali uczestnicy dwóch konferencji zorganizowanych przez Ośrodek Badań nad Polskim Dramatem Współczesnym: Na głos, ze słuchu, w wyobraźni. Dramaturgia radiowa Zbigniewa Herberta, jego rówieśników i następców (Warszawa, 8 grudnia 2014) oraz Rozpoznane. Przedstawione. Nazwane. Świat (w) polskiej dramaturgii najnowszej (Warszawa, 27–28 maja 2015). Niniejsza książka gromadzi pod wspólnym tytułem wypowiedzi z obu tych spotkań.
Które rejestry życia jednostkowego i zbiorowego bada najnowsza polska dramaturgia? W jaki sposób angażuje się w rzeczywistość, jak ją ukazuje i przekształca? Czy nowi twórcy odwołują się do tradycji teatralnej? Jak w nowych warunkach medialnych i komunikacyjnych funkcjonuje dramaturgia klasyków nowoczesności? Czy ich następcy ustanawiają nowe reguły komunikacji artystycznej? Jak powstaje współczesny dyskurs dramatyczny w skomplikowanej komunikacji między nadawcą i odbiorcą dzieła? To tylko kilka z wielu zagadnień, które poruszają autorzy prezentowanych tu tekstów. Wielostronna refleksja badaczy znalazła odzwierciedlenie w układzie tomu – podzielonego na dwie części (W lekturze i na scenie, W radiu), na które składają się wymowne sekwencje tematyczne: przestrzenie wyobraźni, historia, debata społeczna, światy lokalne oraz nowe teorie, nowe głosy i nasłuchiwanie klasyków.
Różnorodność tematyki poruszonej przez badaczy, a także wielość uruchomionych przez nich kontekstów interpretacyjnych przywracają prestiż tej nieco zaniedbanej przez współczesną humanistykę formie literackiej, jaką jest dramat, a twórcom tekstów dramatycznych – pisarski autorytet.
Jacek Kopciński
Cz. II: "W radiu"
Z prac "Ośrodka Badań nad Polskim Dramatem Współczesnym"
Miejsce wydania: Warszawa
Rok wydania: 2016
Oprawa: miękka
Liczba stron: 170 (I) + 134 (II)
ISBN: 978-83-64703-64-5
Od redaktora
Dramat współczesny, po latach spychania go do narożnika teatralnej publicystyki, na powrót zaczyna być traktowany jako wyrafinowane narzędzie poznania rzeczywistości w jej wielu różnych wymiarach. Coraz wyraźniej dostrzegamy, że świat uchwycony przez współczesnych dramatopisarzy w formie zdialogizowanego „tu i teraz” działających postaci to dynamiczna rzeczywistość ludzkiego życia rozumianego szeroko – jako doświadczenie własnego bytu, obecności i świadomości innych ludzi, związków rodzinnych i międzyludzkich, systemów wartości, mechanizmów społecznych, miejsca i czasu, historii i pamięci, wiary, marzenia i wyobraźni, Boga i nicości, sensu i absurdu ludzkiego istnienia. Pytanie o świat i możliwości jego poznania implikuje problem języka i podmiotu, który w najnowszej dramaturgii usytuowany jest często ponad głowami bohaterów, pozostając w skomplikowanej relacji z odbiorcą dzieła. Aby rozpoznać różnorodne cechy wizerunku rzeczywistości zapisanego w nowym dramacie, trzeba tę relację uchwycić i opisać, do czego świetnie nadają się kategorie stworzone nie tylko przez nowoczesną (i ponowoczesną) teatrologię, ale także przez poetykę w jej różnych odmianach. W dramatach wciąż mamy przecież do czynienia z dziełem tekstowym: z wpisaną weń wizją świata, z językowym wyrazem myśli – oryginalnie zestrojonym z konwencjami realizacyjnymi i możliwościami mediów, w których uruchamiany jest tekst. Diagnozie tej służą literackie i artystyczne konteksty, a wspomagają ją idee współczesnych filozofów, antropologów i socjologów kultury.
Tak liczne narzędzia i rozległe horyzonty myślowe w odczytywaniu najnowszej polskiej dramaturgii teatralnej i radiowej zaproponowali uczestnicy dwóch konferencji zorganizowanych przez Ośrodek Badań nad Polskim Dramatem Współczesnym: Na głos, ze słuchu, w wyobraźni. Dramaturgia radiowa Zbigniewa Herberta, jego rówieśników i następców (Warszawa, 8 grudnia 2014) oraz Rozpoznane. Przedstawione. Nazwane. Świat (w) polskiej dramaturgii najnowszej (Warszawa, 27–28 maja 2015). Niniejsza książka gromadzi pod wspólnym tytułem wypowiedzi z obu tych spotkań.
Które rejestry życia jednostkowego i zbiorowego bada najnowsza polska dramaturgia? W jaki sposób angażuje się w rzeczywistość, jak ją ukazuje i przekształca? Czy nowi twórcy odwołują się do tradycji teatralnej? Jak w nowych warunkach medialnych i komunikacyjnych funkcjonuje dramaturgia klasyków nowoczesności? Czy ich następcy ustanawiają nowe reguły komunikacji artystycznej? Jak powstaje współczesny dyskurs dramatyczny w skomplikowanej komunikacji między nadawcą i odbiorcą dzieła? To tylko kilka z wielu zagadnień, które poruszają autorzy prezentowanych tu tekstów. Wielostronna refleksja badaczy znalazła odzwierciedlenie w układzie tomu – podzielonego na dwie części (W lekturze i na scenie, W radiu), na które składają się wymowne sekwencje tematyczne: przestrzenie wyobraźni, historia, debata społeczna, światy lokalne oraz nowe teorie, nowe głosy i nasłuchiwanie klasyków.
Różnorodność tematyki poruszonej przez badaczy, a także wielość uruchomionych przez nich kontekstów interpretacyjnych przywracają prestiż tej nieco zaniedbanej przez współczesną humanistykę formie literackiej, jaką jest dramat, a twórcom tekstów dramatycznych – pisarski autorytet.
Jacek Kopciński
18 egz.
chat
Komentarze (0)
Na razie nie dodano żadnej recenzji.
Różnorodność tematyki poruszonej przez badaczy, a także wielość uruchomionych przez nich kontekstów interpretacyjnych przywracają prestiż tej nieco zaniedbanej przez współczesną humanistykę formie literackiej, jaką jest dramat, a twórcom tekstów dramatycznych – pisarski autorytet.
Jacek Kopciński
Jacek Kopciński