IRONIE ROMANTYCZNE - Wojciech Hamerski
12,60 zł
Brutto
Odmiana romantyczna, o której opowiada ta książka, nie tylko nie wykształciła stabilnego wzorca, ale wprost zaprzeczała możliwości formułowania pewnych i jasnych reguł sztuki. Dlatego romantyczne dzieła napisane pod patronatem Sokratejskiej muzy różnią się siłą oraz zasięgiem ironicznego rezonansu, a także zabarwieniem emocjonalnym czy ideowym.
Polityka bezpieczeństwa
jest zgodna: z Rozporządzeniami Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r., nr 524/2013 z dnia 21 maja 2013 r., z Ustawą z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta i Kodeksem cywilnym.
Zasady dostawy UWAGA: Z POWODU URLOPU WSZYSTKIE ZAMÓWIENIA BĘDĄ REALIZOWANE PO 22 MAJA 2024 R.
Koszt wysyłki od 12,90. Przy zakupie za co najmniej 130 zł wysyłka gratis. Możliwy odbiór osobisty
Zasady zwrotu
Jeśli zamówione egzemplarze są uszkodzone lub wadliwe, Klient ma prawo do zwrotu towaru na nasz koszt. Towar bez wad Klient ma prawo zwrócić na swój koszt w terminie do 28 dni od dnia zakupu, pod warunkiem, że o swoim zamiarze poinformuje w ciągu 14 dni.
Liczba stron: 452
ISBN: 9788366076075
Najbardziej interesujące ironie występują jedynie na wolności. Trudno unieruchomić je w pojęciowej klatce, a wyłowione z życiodajnego kontekstu niemal natychmiast umierają. Polowanie okazuje się sztuką trudnych kompromisów: w kluczowym momencie, gdy pozytywne określenie wydaje się na wyciągnięcie ręki, przedmiot zwinnie wyślizguje się z definicyjnej sieci. Istnieje przy tym nieskończenie wiele ironii. Odmiana romantyczna, o której opowiada ta książka, nie tylko nie wykształciła stabilnego wzorca, ale wprost zaprzeczała możliwości formułowania pewnych i jasnych reguł sztuki. Dlatego romantyczne dzieła napisane pod patronatem Sokratejskiej muzy różnią się siłą oraz zasięgiem ironicznego rezonansu, a także zabarwieniem emocjonalnym czy ideowym. Fakt ten zachęca do rewizji ugruntowanego przekonania o nieironiczności polskiego romantyzmu. Maksymalne wyczulenie aparatury interpretacyjnej na efekt „transcendentalnej błazenady” pozwala dostrzec ciche życie ironii w nieoczywistych miejscach na literackiej mapie pierwszej połowy XIX wieku. A przy okazji odsłania szerszą perspektywę - oto widoczny staje się związek między romantyczną koncepcją estetyczną a niektórymi orientacjami badawczymi we współczesnej humanistyce oraz tendencjami w kulturze, również tej popularnej.
Wojciech Hamerski - adiunkt w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Autor książki „Romantyczna troposfera powieści. Interpretacje prozy Kraszewskiego, Sztyrmera i Korzeniowskiego” (2010), publikował m.in. w „Pamiętniku Literackim”, „Tekstach Drugich”, „Poznańskich Studiach Polonistycznych. Serii Literackiej”, „Wieku XIX”, „Przeglądzie Humanistycznym”. Współredagował tomy zbiorowe, m.in. „Siła komentarza. Romantyzmy literaturoznawców” (2010) i „Romantyzm w lustrze postmodernizmu (i odwrotnie) ” (2014). Redaktor „Czasu Kultury”. Współautor antologii literackiej „Co piłka robi z człowiekiem? Młodość, futbol i literatura”(2012).
Wydawnictwo Instytutu Badań Literackich
ISBN: 9788366076075
Najbardziej interesujące ironie występują jedynie na wolności. Trudno unieruchomić je w pojęciowej klatce, a wyłowione z życiodajnego kontekstu niemal natychmiast umierają. Polowanie okazuje się sztuką trudnych kompromisów: w kluczowym momencie, gdy pozytywne określenie wydaje się na wyciągnięcie ręki, przedmiot zwinnie wyślizguje się z definicyjnej sieci. Istnieje przy tym nieskończenie wiele ironii. Odmiana romantyczna, o której opowiada ta książka, nie tylko nie wykształciła stabilnego wzorca, ale wprost zaprzeczała możliwości formułowania pewnych i jasnych reguł sztuki. Dlatego romantyczne dzieła napisane pod patronatem Sokratejskiej muzy różnią się siłą oraz zasięgiem ironicznego rezonansu, a także zabarwieniem emocjonalnym czy ideowym. Fakt ten zachęca do rewizji ugruntowanego przekonania o nieironiczności polskiego romantyzmu. Maksymalne wyczulenie aparatury interpretacyjnej na efekt „transcendentalnej błazenady” pozwala dostrzec ciche życie ironii w nieoczywistych miejscach na literackiej mapie pierwszej połowy XIX wieku. A przy okazji odsłania szerszą perspektywę - oto widoczny staje się związek między romantyczną koncepcją estetyczną a niektórymi orientacjami badawczymi we współczesnej humanistyce oraz tendencjami w kulturze, również tej popularnej.
Wojciech Hamerski - adiunkt w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Autor książki „Romantyczna troposfera powieści. Interpretacje prozy Kraszewskiego, Sztyrmera i Korzeniowskiego” (2010), publikował m.in. w „Pamiętniku Literackim”, „Tekstach Drugich”, „Poznańskich Studiach Polonistycznych. Serii Literackiej”, „Wieku XIX”, „Przeglądzie Humanistycznym”. Współredagował tomy zbiorowe, m.in. „Siła komentarza. Romantyzmy literaturoznawców” (2010) i „Romantyzm w lustrze postmodernizmu (i odwrotnie) ” (2014). Redaktor „Czasu Kultury”. Współautor antologii literackiej „Co piłka robi z człowiekiem? Młodość, futbol i literatura”(2012).
Wydawnictwo Instytutu Badań Literackich
chat
Komentarze (0)
Na razie nie dodano żadnej recenzji.
Klienci którzy zakupili ten tytuł kupili również:
Odmiana romantyczna, o której opowiada ta książka, nie tylko nie wykształciła stabilnego wzorca, ale wprost zaprzeczała możliwości formułowania pewnych i jasnych reguł sztuki. Dlatego romantyczne dzieła napisane pod patronatem Sokratejskiej muzy różnią się siłą oraz zasięgiem ironicznego rezonansu, a także zabarwieniem emocjonalnym czy ideowym.