O polskich prozach powieściowych - słynnych i nieco zapomnianych - Kazimierz Bartoszyński
9,45 zł
Brutto
Wykorzystując imponującą erudycję i odwołując się do najlepszych tradycji dyskursu strukturalistycznego, Kazimierz Bartoszyński pisze o gatunku powieściowym, jak nikt poza nim. Praca jego wypełnia poważną lukę w badaniach nad narracją które przemieściły się w stronę ujęć antropologicznych, zarzucając refleksję genologiczną i gubiąc z pola widzenia gatunek jako swego rodzaju „całość”.
Polityka bezpieczeństwa
jest zgodna: z Rozporządzeniami Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r., nr 524/2013 z dnia 21 maja 2013 r., z Ustawą z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta i Kodeksem cywilnym.
Zasady dostawy UWAGA: Z POWODU URLOPU WSZYSTKIE ZAMÓWIENIA BĘDĄ REALIZOWANE PO 22 MAJA 2024 R.
Koszt wysyłki od 12,90. Przy zakupie za co najmniej 130 zł wysyłka gratis. Możliwy odbiór osobisty
Zasady zwrotu
Jeśli zamówione egzemplarze są uszkodzone lub wadliwe, Klient ma prawo do zwrotu towaru na nasz koszt. Towar bez wad Klient ma prawo zwrócić na swój koszt w terminie do 28 dni od dnia zakupu, pod warunkiem, że o swoim zamiarze poinformuje w ciągu 14 dni.
Miejsce wydania: Warszawa
Rok wydania: 2011
Oprawa: twarda
Liczba stron: 268
ISBN: 978-83-61757-22-1
Ujęcie zestawiające prozę dawną z powieściami współczesnymi lub szukające wyjścia poza w zdefiniowany wzorzec klasyczny spina szkice Kazimierza Bartoszyńskiego mocną klamrą. Nadaje też całej pracy perspektywę, której próżno szukać w jakimkolwiek innym autorskim ujęciu. Wykorzystując imponującą erudycję i odwołując się do najlepszych tradycji dyskursu strukturalistycznego, Kazimierz Bartoszyński pisze o gatunku powieściowym, jak nikt poza nim. Praca jego wypełnia poważną lukę w badaniach nad narracją które przemieściły się w stronę ujęć antropologicznych, zarzucając refleksję genologiczną i gubiąc z pola widzenia gatunek jako swego rodzaju „całość”. Mimo iż niektóre szkice zostały napisane wiele lat temu, niczego nie straciły ze swojej aktualności. Przeciwnie, brzmią dziś nadzwyczaj świeżo i odkrywczo, ponieważ odnawiają (wraz i z całym instrumentarium oraz ścisłością wywodu, precyzją ujęcia, ustaleniami metakrytycznymi) słabo dziś obecny, a w jakiejś mierze podstawowy dla badań nad literaturą nurt strukturalistyczny rozumiany nieortodoksyjnie, powiązany z refleksją hermeneutyczną i ustaleniami późniejszymi.
(z recenzji wydawniczej prof. Grażyny Borkowskiej)
Wydawnictwo Instytutu Badań Literackich
Rok wydania: 2011
Oprawa: twarda
Liczba stron: 268
ISBN: 978-83-61757-22-1
Ujęcie zestawiające prozę dawną z powieściami współczesnymi lub szukające wyjścia poza w zdefiniowany wzorzec klasyczny spina szkice Kazimierza Bartoszyńskiego mocną klamrą. Nadaje też całej pracy perspektywę, której próżno szukać w jakimkolwiek innym autorskim ujęciu. Wykorzystując imponującą erudycję i odwołując się do najlepszych tradycji dyskursu strukturalistycznego, Kazimierz Bartoszyński pisze o gatunku powieściowym, jak nikt poza nim. Praca jego wypełnia poważną lukę w badaniach nad narracją które przemieściły się w stronę ujęć antropologicznych, zarzucając refleksję genologiczną i gubiąc z pola widzenia gatunek jako swego rodzaju „całość”. Mimo iż niektóre szkice zostały napisane wiele lat temu, niczego nie straciły ze swojej aktualności. Przeciwnie, brzmią dziś nadzwyczaj świeżo i odkrywczo, ponieważ odnawiają (wraz i z całym instrumentarium oraz ścisłością wywodu, precyzją ujęcia, ustaleniami metakrytycznymi) słabo dziś obecny, a w jakiejś mierze podstawowy dla badań nad literaturą nurt strukturalistyczny rozumiany nieortodoksyjnie, powiązany z refleksją hermeneutyczną i ustaleniami późniejszymi.
(z recenzji wydawniczej prof. Grażyny Borkowskiej)
Wydawnictwo Instytutu Badań Literackich
chat
Komentarze (0)
Na razie nie dodano żadnej recenzji.
Wykorzystując imponującą erudycję i odwołując się do najlepszych tradycji dyskursu strukturalistycznego, Kazimierz Bartoszyński pisze o gatunku powieściowym, jak nikt poza nim. Praca jego wypełnia poważną lukę w badaniach nad narracją które przemieściły się w stronę ujęć antropologicznych, zarzucając refleksję genologiczną i gubiąc z pola widzenia gatunek jako swego rodzaju „całość”.